Nederlands Weblog Opdracht: Poëzie
Voor deze opdracht heb ik het boek Een nagelaten bekentenis geschreven
door Marcellus Emants gelezen, als je meer wil weten over de Marcellus Emants
raak ik je aan om deze site te bezoeken:
Het is een erg interessant boek en als je een goede
samenvatting er over wil lezen om te kijken of je het wat vind bekijk dan even
deze site:
En als je wilt weten wat andere mensen vinden van dit boek,
heb ik twee goede recensies voor je gevonden die goed laten zien wat ze leuk en
niet leuk aan dit boek vonden:
Een aantal passende gedichten die bij dit boek passen die ik
heb gevonden zijn:
Het gedicht Dood
geschreven door Eddy van Vliet
Dood. Heb geen angst. Talm niet
voor mijn deur. Kom binnen.
Lees mijn boeken. In negen van de tien
kom je voor. Je bent geen onbekende.
Hou mij niet voor de gek met kwalen
waarvan niemand de namen durft te noemen.
Leg mij niet in een bed tussen kwijlende
kinderen die van ouderdom niet weten wat ze zeggen.
Klop mij geen geld uit de zak
voor nutteloze uren in chique klinieken.
Veeg je voeten en wees welkom
Ik vind dit gedicht goed bij het boek passen omdat er
redelijk veel dood in het boek voorkomt, en ook vind ik dat het goed bij het
boek past omdat Willen eigenlijk niemand heeft meer en daarom misschien wel de
dood verwelkomd, en ook wordt er in het gedicht gezegd dat de dood geen
onbekende is wat een verband legt met zijn vrouw die hij heeft vermoord.
Een ander gepast gedicht vond ik:
M. Vasalis – Sotto
voce
Zoveel soorten van verdriet
ik noem ze niet.
Maar één, het afstand doen en scheiden.
En niet het snijden doet zo'n pijn,
maar het afgesneden zijn.
Nog is het mooi, 't geraamte van een blad,
vlinderlicht rustend op de aarde,
alleen nog maar zijn wezen waard.
Maar tussen de aderen van het lijden
niets meer om u mee te verblijden:
mazen van uw afwezigheid
bijeengehouden door wat pijn
en groter wordend met de tijd.
Arm en beschaamd zo arm te zijn.
Ik vind dit gedicht goed bij het boek passen omdat het goed
laat zien hoe erg Anna haar dochtertje mist en dat alle pijn eigenlijk niet
uitmaakt want de pijn van het missen van haar doet het meest pijn.
En ten slotte vind ik dit gedicht goed bij het boek passen.
Toon Tellegen –
Gevoelens
Dit zijn mijn gevoelens,
ik heb ze zelf bedacht,
ze zijn gulzig,
ze zijn lawaaiig en onrustig
maar ze zijn niet oprecht –
ik koester ze,
maar ze kronkelen en wrikken,
ze zijn vluchtig en glibberig,
hoe maak ik ze oprecht –
ze trappen en bijten,
ze worden groot en krijgen nagels,
ze sollen met me,
slingeren me heen en weer,
ze zijn hevig, smartelijk en overweldigend
maar niet oprecht –
ik kijk in een spiegel,
ik zie er zeer gevoelig uit,
maar niet oprecht –
ten einde raad laat ik ze gaan,
ze schieten weg,
ze glinsteren en gonzen –
nooit waren gevoelens zo mooi
en zo oprecht –
ik loop over straat, ik sta voor mijn raam,
ik ben de beminnelijkheid zelve.
Ik heb dit gedicht gekozen omdat ik het verband met dit
gedicht zag in verband met de liefde die Willem toch had en nog steeds heeft
voor zijn vrouw. In het boek wordt namelijk ook beschreven dat hij nog wel
gevoelens voor haar heeft.
Mijn eigen sonnet:
Bouwe Brink – Nes
Ik mis je zo vaak
Waarom ben je er niet meer
Toch zie ik je elke keer weer
De pijn was mij echt raak
Ik kon er niets aan doen
Ik hou zo van je
Elke keer dat je blafte naar me
Weet je nog? Toen
Ik wil je weer terug
Je bent nu bij God
Je was opeens weg, zo snel, zo vlug
Ik voel me zo rot
Telkens als ik verdrietig bent kon ik naar jou terug
Ik ga van binnen kapot
0 reacties:
Een reactie posten