Achtergrond Hella Haasse:
Hélène Serafia Haasse, beter bekend als ‘Hella Haasse’ was
geboren op 2 februari 1918 in Batavia (het huidige Jakarta) en stierf op 29
september 2011 in Amsterdam.
De vader van Haasse was een ambtenaar in Nederlands-Indië en
haar moeder een pianiste. Ze groeide samen met haar broertje op in het
toenmalige Nederlands-Indië, de gebeurtenissen die ze daar heeft meegemaakt
zijn haar hele leven bij haar blijven hangen en hebben een groot invloed gehad
op haar werk.
Van 1925 tot 1928 woonde Haasse in Nederland bij haar
grootouders en daarna in een kinderpensioen. Toen Haasse terugkeerde naar
Nederlands-Indië had ze twee passies gevonden zowel toneelspelen als lezen, ze
las allerlei historische boeken uit haar vaders boekenkast en ook schreef ze
toneelstukken die ze liet uitvoeren door de kinderen uit haar straat. En toen
ze twaalf was begon ze aan haar eerste roman. En vervolgens kreeg ze op school
steeds meer belang voor Nederlandse literatuur. Toen is ze in 1941 met haar
studie gestopt en is ze op de Amsterdamse Toneelschool gegaan, maar toen ze in
1944 trouwde was ze met haar toneelcarrière gestopt. En toen heeft ze zich
volledig gefocust op het schrijven van boeken.
Haasse was een van de meest bekende Nederlandse schrijvers en
had een erg goed lopende carrière. Ze heeft wel 59 gepubliceerde literaire
werken geschreven. En meer dan 20 prijzen gewonnen waaronder 2 voor Sleuteloog.
Haasse heeft ook een eigen digitale museum.
Samenvatting:
Bart Moorland is een journalist die een brief schrijf naar
kunsthistoricus Herma Warner. Hij vraagt aan Herma of ze hem wilt helpen om
informatie te vinden over Mila Wychinska, hij is deze naam tegengekomen in een
artikel over rechtenactivisme. Ze besluit Bart te helpen, de reden hiervoor is
dat ze haar verleden achter haar wilt laten voordat ze naar het rusthuis Het
hoge bos gaat. Op de foto die ze heeft gekregen van Bart ziet ze dat Mila een
jeugdvriendin was. Ze heette alleen geen Mila maar Adèle Mijers, haar roepnaam
was Dee. Dee en Herma zijn beide geboren in 1920.
Herma woonde vroeger in Nederlands-Indië en kwam vaak in het
huis van de familie Mijers, zij waren landeigenaren van Pakembandan. Daar
woonde Dee met haar oma en haar tante Aimee die wordt aangesproken met Non.
Herma had toen der tijd een goede band met Non. Ze hebben samen liefde voor
bloemen, ze zien beide ook een Hadji, dit is een man die naar Mekka is geweest.
Herma heeft nog een ebbenhouten kist van vroeger, helaas is ze de sleutel kwijt
dus kan ze niet bij de documenten en foto’s van vroeger. De sleutel van de kist
is speciaal, het heeft in het oog een ornament met een Arabisch schrift erop.
Ze zal dus informatie moeten ophalen via herinneringen van vroeger.
Herma verteld over haar jeugd met Dee, hoe ze samen speelden
en hoe ze werden opgevoed. Langzamerhand veranderde Dee, ze stopt met het
gymnasium en krijgt andere interesses. Ondertussen krijgt Herma een relatie met
Taco Tadema. Maar door haar onderzoek en herinneringen komt ze erachter dat
niet alles was zoals ze dacht dat het was. Zo is Non een Indonesische
staatsburger geworden die een pelgrimstocht naar Mekka heeft gemaakt. Ze heeft
ook een andere naam aangenomen, Ibu Sjarifa, en werkt op Pakembandan. De reden
dat Dee haar naam veranderde naar de naam van haar nooit gekende moeder, was
vanwege de moeilijke positie die Nederlanders hadden in Nederlands-Indië
tijdens de tweede wereldoorlog. Ze kreeg zo geen problemen, maar werd wel
verstoten door haar oma en die vertelde haar ook dat haar vader niet haar echte
vader was.
In 1967 is Herma naar Nederland gegaan en toen ze terug naar
Nederlands-Indië ging kwam ze erachter dat Dee een geheime relatie heeft gehad
met haar man Taco Tadema. Herma is ook naar Non gegaan. Non vertelde dat Dee
door haar politieke bemoeienis heel veel vijanden heeft. Hierna gaat Herma weer
naar huis en blijft op Taco wachten, maar hij blijkt overleden te zijn. Drie
jaar later gaat Herma weer naar Nederlands-Indië om met Non te praten. Non is
nergens te vinden, Herma krijgt een foto van Ibu Sjarifa die blijkt niet Non te
zijn maar Dee. Ze deed zich voor als Non om zo minder problemen te krijgen.
Uiteindelijk krijgt Herma bericht dat er plaats is voor haar
in het rusthuis. Tijdens de verhuizing vindt Herma de sleutel van de kist. Deze
stuurt ze op naar Bart samen met de kist. In de laatste brief die Bart naar
Herma schrijft, staat dat in de kist niks zat maar dat hij wel de tekst van de
sleutel wist te vertalen. De vertaling was: ‘Al wat je ooit zag of hoorde, als
wat je dacht te weten, is niet meer dat, maar anders.’
0 reacties:
Een reactie posten