Annejet van
der Zijl – Sonny Boy
Verwachting:
De auteur van het boek Sonny Boy is Annejet van der Zijl. Ik had, voordat mijn moeder mij het boek had aangeraden, geen idee wie Annejet van der Zijl was. Ook zag ik er tegenop om het boek te lezen, omdat ik de titel helemaal niet pakkend vond. En ik had geen verwachtingen van de schrijfster Annejet van der Zijl, omdat ik nog nooit een boek van haar had gelezen, en dus niet wist of ze een goede of slechte schrijver was.
De auteur van het boek Sonny Boy is Annejet van der Zijl. Ik had, voordat mijn moeder mij het boek had aangeraden, geen idee wie Annejet van der Zijl was. Ook zag ik er tegenop om het boek te lezen, omdat ik de titel helemaal niet pakkend vond. En ik had geen verwachtingen van de schrijfster Annejet van der Zijl, omdat ik nog nooit een boek van haar had gelezen, en dus niet wist of ze een goede of slechte schrijver was.
Maar mijn moeder
zei tegen mij dat het een erg goed en mooi boek was en dus had ik besloten om
het te lezen. Ik heb geen spijt van die keuze, ik had namelijk niet verwacht
dat ik het inderdaad een goed boek zou gaan vinden.
Schrijfster:
Annajetske
(Annejet) van der Zijl is een Nederlands schrijfster en historica, ze is
geboren in Leeuwarden op 6 april 1962.
Annejet van der
Zijl groeide op in een gezin van leraren, ze heeft haar Middelbare School opleiding
gevolgd aan het Christelijk Gymnasium in Leeuwarden. Na het gymnasium studeerde
ze eerst kunstgeschiedenis in Utrecht, en vervolgens is ze massacommunicatie
gaan studeren in Amsterdam. Na een Masters International Journalism in Londen
ging ze in 1990 bij de toenmalige Haagse Post werken, en daar specialiseerde ze
zich in portretten en reconstructies.
In 1998 verscheen
haar eerste boek ‘Jaglust’ en in 1999 verscheen haar tweede boek ‘Anna’. Twee
jaar later kwam haar boek ‘Sonny Boy’ uit, daarnaast heeft ze nog meer boeken
uitgegeven zoals ‘Gerard Heineken’, ‘Bernhard’, ‘Moord in de bloedstraat’ en
‘Een dag om nooit te vergeten’.
Ze heeft op 5
april 2014 in Amsterdam de Gouden Ganzenveer gewonnen, een prijs die jaarlijks
in Nederland wordt uitgereikt aan een persoon of instituut vanwege zijn of haar
grote betekenis voor het geschreven en gedrukte woord.
Verbanden:
1. Een verband dat
ik zie tussen de auteur en de thema’s waar zij over schrijft, is dat veel van
haar boeken ook te maken hebben met de geschiedenis, en dat is te begrijpen
aangezien Annejet van der Zijl ook historica is.
2. Ik zie geen
verband tussen de auteur en de hoofdpersoon van mijn boek, omdat Annejet van
der Zijl het boek ‘Sonny Boy’ over onbekende mensen heeft geschreven.
Thematiek:
Het boek ‘Sonny
Boy’ van Annejet van der Zijl is gebaseerd op een waargebeurd liefdesverhaal. Het
boek is dus non-fictie.
Het boek speelt
zich af rond de tijd vóór, tijdens, en na de tweede wereldoorlog, en geeft de
onmogelijke liefde tussen een zwarte man en een blanke vrouw weer. Het thema
van het boek ‘Sonny Boy’ is daarom ook “liefde in oorlogstijd”.
In het boek komen
heel weinig actuele onderwerpen aan bod omdat het boek zich in de tijd van de
tweede wereldoorlog afspeelt. Er zijn wel een paar actuele onderwerpen zoals het
trouwen van een zwarte man of vrouw met een blanke man of vrouw, en het krijgen
van kinderen met een blanke en een zwarte ouder, en dat is ook tegelijkertijd
een moreel dilemma omdat veel mensen vinden dat het helemaal niet uitmaakt of
een zwart persoon met een blank persoon trouwt, maar er zijn ook een heleboel
mensen die juist vinden dat dat helemaal niet kan/mag. Een ander moreel dilemma
dat voorkomt in het boek, is het grote leeftijd verschil dat Waldemar en Rika
hebben, Rika is namelijk al in de veertig en Waldemar is nog maar net twintig
en veel mensen vinden dat dat niet kan omdat ze vinden dat je moet trouwen met
iemand van ongeveer dezelfde leeftijd en sommige mensen vinden juist dat dat
helemaal niet uitmaakt.
Een politieke
kwestie die voorkomt in het boek is bijvoorbeeld dat de Duitsers tijdens de
tweede wereldoorlog de hele wereld wilden overnemen, en dat ze alle joden dood wilden
hebben.
Ik vind dat
zwarte en blanke mensen gewoon met elkaar kunnen en mogen trouwen en ook dat ze
kinderen mogen krijgen, ik vind dat huidskleur nooit in de weg zou mogen staan
of je met iemand van wie je houdt, mag trouwen of/en kinderen mee mag krijgen.
Ik vind dat iedereen voor zichzelf mag beslissen met wie hij/zij trouwt, en met
wie hij/zij een kindje krijgt.
Stijl:
Annejet Van der
Zijl maakt veel gebruik van beeldspraak in het boek ‘Sonny Boy’. Dit vind ik
erg leuk omdat ik me dan erg goed kan inleven in het boek en lijkt het alsof ik
zelf ook in het boek zit.
‘…Maarten Spaans,
een energieke jongen vol geldingsdrang, die op zijn prooi joeg met hetzelfde
plezier en gebrek aan invoelingsvermogen als een jager op konijntjes.’ (blz.
131)
Ook laat Annejet
van der Zijl niet vaak de gevoelens van haar personages zien, en ze blijft steeds
subtiel. Dit vind ik minder leuk aan het boek omdat het je minder laat inleven
in de personen in het boek, en je dus minder betrokken bent.
‘Rika stond er
koket bij in haar met bont afgezette mantelpakje, en iets in haar blik
suggereert dat de verhouding tussen haar en Waldemar toen al niet helemaal
zakelijk meer was.’ (blz. 56)
Annejet van der
Zijl gebruikt een hele originele en leuke manier om bepaalde omstandigheden te
verduidelijken, ze maakt gebruik van citaten en (delen van) brieven. Ik vind
dit erg leuk omdat het ervoor zorgt dat je hierdoor de personages beter leert
kennen, en ook zijn deze citaten en (delen van) brieven erg interessant om te
lezen.
‘Donderdag 10 mei
1944
In de trein
Dag lieve
kinderen
Dag Vadertje en
Moedertje
Dag lieve broers
en zussen
Allemaal een
dikke zoen
Ik ga naar Vught
Naar mijn lieve
man
Bid veel voor ons
Houd goeden moed
Ik zal flink zijn
hoor
Jullie
liefhebbende moeder
Rika’ (blz. 158)
En tenslotte
schrijft ze veel dingen visueel op in het boek. Dit is ook erg leuk en is een
slimme manier om de lezer een beeld te laten vormen.
‘Het grijsbruine,
warme water van de rivier klotste loom tegen de steigers en Waldemar zwom, hij
zwom naar huis.’ (blz. 220)
Fantasie en
creativiteit:
1. Annejet van der
Zijl had de emoties van de personages sterker kunnen beschrijven, dat zou het
boek veel interessanter maken en leuker om te lezen, omdat het dan echt lijkt
alsof je de personages zelf kent.
2. Ook had Annejet
van der Zijl het einde van het boek veel leuker kunnen maken, want ik voelde me
heel verdrietig op het einde van het boek omdat het boek helemaal niet eindigde
op de manier die ik had gehoopt. Ik was erg teleurgesteld met het einde van het
boek. Ik had het boek meer gewaardeerd als Annejet van der Zijl het boek positiever
had laten eindigen.
Ander
einde:
Het was dinsdag 1
april 1945, het was heel erg koud en het regende zachtjes. Rika beefde en haar
maag was aan het grommen. Eerst dacht ze aan een grote taart, daarna dacht za
aan haar kinderen en vroeg zich af hoe het met hen ging. Toen ze bedacht dat ze
misschien wel dood waren begon ze huilen, de tranen rolden over haar wangen. Op
dat moment kwam er een bewaker langs lopen, en Rika veegde snel de tranen van
haar wangen en begon weer te werken. De bewaker riep in het Duits: ‘Sneller
werken of je krijgt een pak slaag!’, Rika begon sneller te werken maar de
bewaker sloeg haar toch en zei tegen een andere bewaker: ‘Ik moest even laten
zien wie hier de baas is haha!’.
Op dat zelfde
moment was Waldemar bezig een brief te schrijven aan zijn zoon Waldy:
‘Lieve Waldy,
Ik zit in een erg
vervelende situatie. De Duitsers zijn van plan om iedereen in dit kamp op een
boot te zetten, en naar een ander kamp te sturen omdat ze bang zijn dat de
vijanden te dicht bij komen.
Hoe gaat het met
jou? Kan je al beter zwemmen? Bij mij gaat het tot nu toe relatief goed, ze
behandelen mij beter dan andere gevangen in dit kamp, dat komt omdat ik ze kan
helpen met mijn kennis die ik heb opgestoken van al het leren!
Ik beloof dat als
ik terug kom naar huis dat we samen met je moeder naar Suriname gaan verhuizen
en dan gaan we samen zwemmen!
Ik hou van je en
hopelijk tot ziens!
Waldemar’
Toen Waldemar de
laatste zin opschreef rolde er een traan over zijn gezicht. Hij plakte de
postzegel op de envelop en deed de brief in de uitgaande-post- bak.
Het was woensdag
2 april en Rika was rustig aan het werk toen er opeens een alarm af ging. Even
later hoorde ze allemaal explosies en een heleboel schoten van geweren afgaan,
en ook gehuil en geschreeuw.
Rika probeerde
weg te rennen maar ze struikelde en stootte haar hoofd tegen de hoek van een
huisje en ze viel bewusteloos neer.
Toen Rika wakker
werd lag ze in een bed en zag ze een soldaat voor haar staan die tegen haar zei
in het Engels: ‘Alles komt goed, u zult binnenkort weer thuis zijn en u zult
weer helemaal beter zijn.’, Rika begon te huilen van blijdschap en omhelsde de
soldaat.
Een dag later op
donderdag 3 april werd Waldemar wakker van geschreeuw en gekrijs van allemaal
mensen, op dat moment werd de deur van zijn huisje open geschopt en werd er
geroepen in het Duits: ‘Allemaal opstaan! We gaan een reisje maken.’. 4 uur
later zaten alle gevangen samen op een boot die op weg was naar een ander Duits
kamp. Toen ze al een uur onderweg waren vlogen er allemaal Engelse en
Amerikaanse vliegtuigen over hen heen. Alle gevangenen begonnen te zwaaien en
te roepen, maar de vliegtuigen vielen de boot aan. Waldemar zag allemaal
gevangenen om zich heen dood gaan en hij besloot in het water te springen en te
zwemmen naar land. Drie uur later kwam hij aan op het land, hij zag allemaal
soldaten op het strand staan en twijfelde even om wel naar het stand toe te
zwemmen en op dat moment zag hij dat het Amerikaanse soldaten waren en toen hij
aankwam op het strand werd hem verteld dat alles goed zou komen en dat hij weer
terug naar huis kon gaan.
Een jaar later stond
Waldemar op het stand, even buiten Paramaribo. Hij keek naar het water, en zag
daar zijn zoon Waldy, samen met Rika dapper oefenen op de schoolslag, en hij
dacht terug aan een jaar eerder, toen hij ook op een strand stond. En weer
rolde er een traan over zijn wang, ditmaal van puur geluk.
Bronvermelding:
Bouwe Brink V4A
